Het schaakspel is een bordspel. Het stereotiepe beeld is bekend. Twee spelers zitten, in diep gepeins, tegenover elkaar. De stelling op het bord ziet er ingewikkeld uit, rechts tikt de klok de seconden weg. Zo niet bij correspondentieschaken. Daar is de tegenstander ver weg. Het meest helder wordt dit onderscheid verwoord in het Duits, met de alleszeggende termen: Nahschach en Fernschach. Tussen correspondentieschaken en ‘gewoon’ bordschaken zijn meer verschillen. De bordschaker heeft een beperkte bedenktijdtijd, hooguit een paar uur, en mag niemand raadplegen, al het denkwerk moet gedaan worden door de eigen hersenen. De correspondentieschaker heeft een veel ruimere bedenktijd ter beschikking, gewoonlijk 50 dagen voor 10 zetten, en mag alles en iedereen raadplegen. Dus, indien beschikbaar: boeken, databases, engines, andere schakers – zelfs de hond van de melkboer die de f-pion besnuffelt, kan gelezen worden als een aanwijzing.
Het karakter van correspondentieschaken is hierdoor wezenlijk anders. Dat betekent ook verschillen tussen de beoefenaars. Sommige schakers spelen alleen bordschaak, sommigen alleen correspondentieschaak. Er zijn ook spelers die beide disciplines beoefenen. Door de extra bedenktijd en de mogelijkheden tot hulp bij analyse zijn correspondentiepartijen vaak van een hoog niveau, en worden zowel strategische plannen als tactische wendingen indringend onderzocht. Maar blunders komen net zo goed voor als bij het bordschaak… In Nederland wordt al heel lang correspondentieschaak gespeeld. Op 19 november 1966 hebben de correspondentieschakers een eigen vereniging opgericht, de NBC, de Nederlandse Bond van Correspondentieschakers. Op 19 november 2016 bestaat de NBC 50 jaar. Ter gelegenheid van dit jubileum verschijnt dit boek. Een geschiedenis van een vereniging is een geschiedenis van mensen. Deze mensen, de correspondentieschakers, staan in dit boek centraal; indachtig het motto van de ICCF ‘Amici Sumus’
